عوامل عفونی در سقط مکرر

سقط یکی از شایعترین عوارض حاملگی است و به مواردی اطلاق می گردد که تا قبل از هفته 20 حاملگی بدلایل مختلف مادری و جنینی، حاملگی خاتمه می یابد. اگر این مساله 3 بار متوالی در یک بیمار اتفاق افتد، تحت عنوان سقط مکرر نامیده می شود. یکی از علل سقط عفونتها می باشد که در سقط خودبخودی اهمیت بیشتری پیدا می کند، در حالیکه فقط 5% از علل سقط مکرر را به خود اختصاص می دهد. عوامل عفونی متعددی را در ایجاد سقط دخیل می دانند که اغلب آنها فقط در سقط خودبخودی موثر بوده و نقش آنها در سقط مکرر هنوز به اثبات نرسیده است بطوریکه در منابع علمی اخیر اهمیت چندانی به آن نمی دهند.سندرم torch یکی از مهمترین عفونت های دوران حاملگی است که منجر به سقط خودبخودی می گردد. علیرغم عدم تکرار این سندرم در حاملگی های بعدی متأسفانه در بسیاری از موارد دیده می شود که اولین آزمایشی که در بررسی سقط مکرر درخواست می گردد، آزمایشات سندروم torch است. امروزه تحقیقات گسترده ای در این زمینه انجام پذیرفته است که در اغلب موارد نقش میکوپلاسما هومینیس، اوروپلاسما اورولیتیکوم، کلامیدیا تراکوماتیس، لیستریوز، پاروویروس و در موارد کمتر سیفیلیس را دخیل می دانند. بررسی های انجام گرفته مؤید آن است که ویروس cmv در بدن باقی مانده و از ادرار، بزاق و دیگر مایعات می توان آن را جدا نمود و از آنجائی که درمان خاصی ندارد، در حاملگی های بعدی فعال شده و با تأثیرات تراتوژن خود می تواند منجر به سقط مجدد گردد. روش های تشخیص مختلف شامل کشت میکروارگانیسم، آزمایشات سرولوژی به روش elisa، pcr و ... می باشد که به نظر می رسد pcr با اندازه گیری آنتی ژن از دقت بیشتری برخوردار باشد. پس از تشخیص علت عفونت می بایستی بیمار قبل از حاملگی مجدد بطور کامل درمان شود. لازم به ذکر است که اغلب میکروارگانیسمها به درمان طبی پاسخ می دهند و تنها عفونت های ویروسی به علت در دسترس نبودن درمان مناسب بهبودی کامل پیدا نمی کنند.